Een mijlpaal!

Eergisteren gingen de kids een dagje naar mijn zus zodat ik goed kon rusten.
Samen met de nichtjes (5 en 3,5) hebben ze gespeeld op straat.
Omdat de oudste dochter van mijn zus al zonder wielen kan rijden en Jana (mijn oudste) vindt dat het hoog tijd wordt dat Elias dat ook zou kunnen, was dit het moment.

Thuis heeft Elias (binnenkort 4) een leuke loopfiets waar hij heel hard op kan en ook al een tijd zijn beide benen in de lucht kan houden zonder zijn evenwicht te verliezen.
In de fietshok staat er een fiets voor hem maar papa moet die nog even op orde stellen.

Dus, dit is het moment dacht Jana, zo heeft ze Elias op weg gezet om te fietsen, dat op de fiets van zijn ouder nichtje.
Eenmaal thuis moest papa heel vlug de fiets voor Elias klaarmaken, kwestie van het ijzer te smeden wanneer het nog heet is.

Gisteren was het terug oefentijd, een echte juffrouw is Jana, "Opgeven is geen optie" zouden ze in Rox zeggen.
Zo is hij ondertussen al aardig op weg!
Ik ben fier om mijn kleine kadet! En natuurlijk ook op mijn Jana!

Voor mij is dit terug een mijlpaal in het leven van mijn kids.
Mijn klein ventje wordt stilaan groot (alhoewel dat hij wellicht altijd mijn klein ventje zal blijven, zelfs als hij hoog boven mij uitkomt.  Maar dat is voor later, veel later... het gaat al vlug genoeg!)